Kleine huisjes met grote verhalen

In de dijkmagazijnen draait alles om bewustwording over de toekomst van ons landschap

Boven op de dijk, met het IJsselmeer aan je voeten en het Dijkgatbos in je rug, staat een klein zwart huisje. Een dijkmagazijn. Ooit gebouwd als opslagplek voor zandzakken en gereedschap, nu op weg om een plek te worden die grote vragen oproept.

“Ik ben verliefd geworden op die dijkmagazijnen,” zegt Marlies Buurman, initiatiefnemer van het project. “Soms gebeurt dat: ineens valt alles waar je ooit aan gewerkt hebt samen.”

Marlies is architectuurhistoricus en een van de drijvende krachten achter het project DIJK, dat zich inzet voor het behoud én hergebruik van watererfgoed. In Wieringerwerf, in de Kop van Noord-Holland, worden twee dijkmagazijnen aangepakt. Het pand aan de Noorderdijkweg wordt gerestaureerd tot bezoekerscentrum, het gebouw aan de Zuiderdijkweg tot een duurzaam, zelfvoorzienend guesthouse.

Wat Marlies drijft? Mensen mee laten doen, en vooral mee laten denken over de toekomst van ons landschap. “Er verandert veel, zeker als het gaat om waterbeheer,” vertelt ze. “Via deze kleine gebouwtjes kun je mensen daar op een heel tastbare manier bij betrekken.”

In het bezoekerscentrum en het guesthouse word je letterlijk ondergedompeld in watererfgoed. Bezoekers kruipen even in de huid van een dijkwachter: water draag je zelf naar boven met een kruiwagen, energie wek je op met zonnepanelen. “Het is echt back to basic,” zegt Marlies. “Dat is precies de bedoeling. Je gaat anders kijken naar je eigen gedrag en gebruik. Hoe ben ik eigenlijk zelf bezig met duurzaamheid?”

Het project sluit goed aan bij de doelen van LEADER. “We hebben het afgelopen jaar een groot netwerk opgebouwd in het gebied en werken al samen met lokale verenigingen, toeristische ondernemers, Staatsbosbeheer, het Zuiderzeemuseum, architecten en tentoonstellingsmakers. Het bezoekerscentrum wordt straks ook een plek waar anderen hun verhaal kunnen vertellen of een activiteit kunnen organiseren,” legt Marlies uit.

De start van de verbouwing staat gepland voor mei 2025. Eind 2025 hopen ze de deuren te openen. “Mijn droom? Dat mensen niet alleen iets leren, maar vooral geraakt worden. Dat ze zich even dijkwachter voelen. En zich afvragen: wat is mijn rol in het landschap waar ik deel van uitmaak?”